پاسخ کوتاه: چرا که انسانها همه یک شکل نیستند.
پاسخ طولانی: در جستجو برای یافتن آثار حیات در بین قوطیهای بلند و توخالی ساخته شده در سالهای دهه شصت میلادی، باید به تابلوها، تبلیغات و ویترین مغازه ها قناعت کنیم. در آن سالهای اوج بی سابقه انبوه سازی مسکن، حس تناسب با حس زیبایی که بر اثر تکرار ایجاد می شود، طاق زده شد. یک دستی و متحد الشکل بودن می تواند به صورت نا باورانه ای زیبا باشد اما ذاتا بی احساس است. ردیف ستونهای عمودی، در عین زیبائی، سازش ناپذیرند. کلیساهای گوتیک، از لحاظ تکرار و منطق ریاضی، دست کمی از ساختمانهای دوره کلاسیک ندارند اما، غنای تنوع، باعث اعتلای تک تک اجزای تشکیل دهنده آنها شده است. تکرار، در صورت باقی ماندن در چهارچوبی مشخص و کنترل شده، عالیست.
برگرفته از کتاب معماری چیست؟ نوشته Rasmus Waern and Gert Wingardh
 |
| تکرار ستونها در معماری کلاسیک یونان (معبد پارتنون در آتن) |
 |
| تکرار یک واحد که خود شامل اجزا زیادیست (کلیسای جامع میلان) |
 |
| تکرار در انبود سازی مسکن (ساختمانهای مسکونی دهه شصت در جنوب میلان) |
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر