جمعه، فروردین ۰۴، ۱۳۹۶

آیا ساختمانها باید از فاصله مشخصی قابل رویت باشد؟

پاسخ کوتاه: لزوما نه. در اکثر موارد، این داخل ساختمان است که به حساب می آید.

پاسخ طولانی: اینکه یک ساختمان باید از فاصله دور قابل رویت باشد یا نه، وابسته به شرایط مختلفیست. یک ساختمان می تواند زیباترین و تاثرگذار ترین اثر را در حالی که زیر چمنها پنهان شده، داشته باشد. در موردی دیگر، شاید مشخص کردن خط افق و نشان دادن شبحی از ساختمان کفایت کند. البته این دو مورد جز استثناها به حساب می آیند در صورتیکه هیچ ساختمانی نمی تواند نمای نزدیک خود را از بیننده دریغ کند. یکی از دلایل توجه جهانی به ساختمانهایی که قرار است از دور دیده شوند، ارزانی آنهاست. ساختمان سازی صنعتی با حرکات زمخت و بزرگ راحت تر کنار می آید.لازمه وجود ریزه کاریهای حساسی که حتی به دل افراد نزدیک بین هم بنشیند، استدلال در طراحی و دقت در اجرا می باشد.

برگرفته از کتاب معماری چیست؟ نوشته Rasmus Waern and Gert Wingardh 

بهترین مثالی که در حال حاضر برای متن بالا در ذهن دارم، ساختمانهای Pacific Design Center در محله Beverly Hills می باشند. PDC نمایشگاه دائمی دکوراسیون داخلی ساختمان است و اکثر برندهای معروف دنیا و مخصوصا ایتالیایی در آن غرفه های دائم دارند. غرفه های کوچک بسیار زیادی هم به طراحان جوان و دانشجویان اختصاص داده شده و فعالیتهای گوناگونی از جمله نمایشگاههای بین المللی و کارگاههای آموزشی در آنها برگزارمی شود. 
یکی از اولین دفعاتی که با دوچرخه به دانشگاه می رفتم و هنوز چیزی در موردشان نمی دانستم، با دیدن آنها از فاصله دور کلی هیجان زده شدم و مسیرم را تغییر دادم که از جلوی آنها رد شوم. ضرب المثل ایرانی "از دور دل می بره از نردیک زهره" رو دقیقا برای این ساختمانها ساخته اند. هرچه به آنها نزدیکتر شدم، بیشتر نا امید شدم و پشیمان که چرا مسیرم را تغییر دادم و حالا مجبورم دوباره کل شیب برورلی هیلز را بالا بروم تا به دانشگاه برسم. 







هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر