پاسخ کوتاه: خیر. به هر حال همیشه بعضیها توان بوجود آوردن آنرا خواهند داشت.
پاسخ طولانی: با دیدن منظره زیبا و موزون یک شهر خلق و خویمان بهتر می شود با اینکه می دانیم این شهر نیز مانند تمام شهرهای دیگر پر از آدمهای حریص و دغل باز و پست است. اما قصور ساکنین آن چیزی از لذت دیدن منظره زیبای شهر کم نمی کند. ممکن است در محله فقیر نشین شهر بزرگ شوید ولی انسان خارق العاده ای باشید. بهترین فضاهای طراحی شده هم نمی توانند ضمانتی در مورد کیفیت زندگی ساکنینشان بدهند. اگر خلاف گفته فوق را باور دارید پس انسان جبرگرایی هستید. وینستون چرچیل گفته است: "ما به ساختمانهایمان شکل می دهیم و آنها هم متقابلا به ما شکل می دهند." خوشبختانه گفته فوق همیشه درست نیست. ما مقابله می کنیم، عکس العمل نشان می دهیم، بدیها را سرکوب می کنیم، آنها را می پوشانیم، یا دوباره می سازیم. اگر معماری از آغاز حضور نداشته باشد، کم کم خواهد آمد. حداقل تا زمانیکه انسانها امکان باقی گذاشتن ردی از خود را داشته باشند.
برگرفته از کتاب معماری چیست؟ نوشته Rasmus Waern and Gert Wingardh
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر