پاسخ کوتاه: سخت است ساختمانها برای خود چیزی باشند مخصوصا زمانیکه کسی اهمیتشان را باور ندارد.
پاسخ طولانی: برای مدتها به معماری مدرن به صورت موجود شریری که نمی توان از دست آن خلاص شد، نگریسته می شد. برای بهره برداری از همه ابعاد زندگی مدرن (تعطیلات آخر هفته، بیمارستان، محل پارک خودرو در طبقه همکف دفتر کار) باید بهایی پرداخته می شد. به همان اندازه که توافق بر سر کاربردی بودن موارد فوق آسان بود، توافق بر مساله زیبائی آنها دشوار به نظر می رسید. از آنجائیکه هر کس دارای عقیده شخصی خود در مورد زیبائی بود، منطقی ترین راه حل نادیده گرفتن آن بود. سطاختمانهای فن سالار (technocratic) شروع سختی داشتند. کسی باور نداشت که آنها قرار است در آینده اهمیت پیدا کنند. اما یک نتیجه بی کیفیت و غیر قابل پذیرش، به سرعت تبدیل به یک اشتباه گران قیمت شد. لازم بود هرچه زودتر به یک توافق جمعی در مورد زیبائی در معماری جدید برسیم. اما تصمیم گیری در مورد اینکه چه می خواهیم دشوار بود مخصوصا زمانیکه از قبل تصوری در مورد آن نداشتیم.
برگرفته از کتاب معماری چیست؟ نوشته Rasmus Waern and Gert Wingardh
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر