مدتها بود می خواستم با استفاده از سرویسهای cloud مثل google drive یا one drive کل فایلهام رو آپلود کنم و دیگه از شر کشوندن هارد دیسک اکسترنال به دنبال خودم رها بشم. بالاخره چند ماه پیش دل به دریا زدم و شروع کردم کل فایلهایی رو که باهاشون کار می کنم رو آپلود کردم. حالا دیگه خیالم راحت شده. دیگه هر دفعه که دانشگاه میرم کامپیوترمو نمی برم و با فراغ بال دوچرخمو ور می دارم و میزنم بیرون چون خوشبختانه تو UCLA چیزی که فراوونه کامپیوتر و اینترنت. سرعتشم که دیگه چی بگم در بدترین حالت 700 مگابیت و در بهترین حالت یک گیگ. حتی سرعت آپلود هم همینقدره. دفعه اول که speedtest گرفتم مجبور شدم چندین بار چشمامو باز و بسته کنم تا باور کنم عددی که می بینم درسته. حالا ممکنه یکی پیدا بشه و بگه اگه سرور گوگل down بشه چی؟ اگه سرور گوگل down بشه احتمالا دلیلش یه چیزی مثل شروع جنگ جهانی سوم یا حمله فرازمینیها یا شورش رباتها می تونه باشه که در اون صورت اونقدر هیجان به زندگیم اضافه میشه که دیگه به تز دکترا و فایلهای از دست رفته فکر نمی کنم (البته اینم بگم که هنوز هر از چند گاهی backup هم می گیرم. اینقدرها هم بی خیال نیستم).
تو خواب و بیداری به فایلهام فکر می کردم و هی تصویر صفحه اول گوگل درایو می اومد جلوی چشمم و فایلهام رو از این پوشه به اون پوشه جابجا می کردم. بعدش فکی کردم چه جالب میشد اگه مغز آدم مستقیم به اینترنت وصل میشد و همونجا قبل از خواب، موقع دوچرخه سواری و یا رانندگی می تونست کارشم بکنه. خیلی جالب میشه. فکرشو بکنین.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر