یکشنبه، دی ۰۵، ۱۳۹۵

تا کی معماری مدرن لباس شیشه ای به تن خواهد کرد؟

پاسخ کوتاه: تا زمانی که فکر کنیم شیشه چیزی نیست. 
درک این پاسخ کوتاه بدون خواندن پاسخ طولانی امکان پذیر نیست.

پاسخ طولانی: از زمان معماری گوتیک، شیشه به دلیل نامرئی بودن امتياز ویژه ای کسب کرده است. دیوارهای شیشه ای اغلب با استفاده از واژه هایی مانند باز بودن، شفافیف، و مشارکت توصیف شده اند. ولی این واژه ها بیشتر قانع کننده هستند تا بیانگر واقعیت. در عمل، یک ساختمان شیشه ای به اندازه یک دیوار معمولی مانع ایجاد می کند. ساختمانهای شیشه ای به اندازه سایر ساختمانها محسوس هستند و باید به همان صورت با آنها برخورد کرد. از زمانهای دور عادت کرده ایم که قاب پنجره و دیوار اطراف آن به شیشه موجودیت و شکل بدهد. اگر قرار است شیشه به خودی خود کل دیوار را بسازد، باید بتواند برای خود چیزی باشد که خود نیازمند این است که از خواسته اش به عنوان اینکه چیزی نباشد، دست بکشد.

ابن نوشته برای یک غیر معمار کمی گنگ به نظر می رسد ولی برای معماران به اندازه کافی قابل درک است. البته امیدوارم که باشد.

برگرفته از کتاب معماری چیست؟ نوشته Rasmus Waern and Gert Wingardh

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر