جمعه، دی ۰۳، ۱۳۹۵

چرا دنیا در زمان غروب زیباترین حالت خود را دارد؟

پاسخ کوتاه: چرا که منطق حسابگر روز، جایش را به رمز و راز بی کران شب می دهد. 
پاسخ طولانی: محدودیت فن آوری زیباست: تشکیل بخار پشت پنجره، روئیدن خزه بر بتون مرطوب، تابیدن نور از درز دیوار در یک انبار غله. درحالیکه رطوبت دشمن درجه یک هنر معماری است، به آن بعد انسانی نیز می دهد. تا زمانیکه دست وحشی طبیعت بر پیکر یک باغ کشیده نشود، زیبائی آن به حد کمال نمیرسد. یک خانه بدون داشتن آثار گذر زمان دوست داشتنی نیست. معماری می تواند در طی مسیر زندگی به ما کمک کند. در رسیدن از اطمینان بی قید و شرط دوران کودکی به مرحله بحرانی بلوغ و در پی آن، پروراندن احساسات عرفانی. درعین دشواری توصیف زیبائی طلوع و غروب، تخریب آن بسیار آسان است. کافیست چراغ را روشن کنیم.

برگرفته از کتاب معماری چیست؟ نوشته Rasmus Waern and Gert Wingardh

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر