پاسخ کوتاه: جاده ها سریع ترند؛ خیابانها کند تر.
پاسخ طولانی: هیچ کدام از تصمیم گیریهایی که در مورد شهرمان می گیریم به اندازه آنهایی که مشخص کننده نحوه جابجایی مان در آنها هستند، اهمیت ندارند. در دهه 30 میلادی، پلهای عابر پیاده کم ارتفاع و کوتاهی که در اکثر شهرها، کرانه های رودخانه ها را به هم می پیوستند، کم کم جایشان را به پلهای طولانی و مرتفع مخصوص حرکت اتومبیلها دادند. اینکار، جاده ها را به دل شهرها وارد کرد. در حالیکه یک خیابان دارای مقاصد گوناگونیست، یک جاده تنها دو مقصد را به هم می پیوندد. با ظهور پلهای جدید و دور گرهای ورود و خروج به آنها، آن دو مقصد می توانند بسیار دور از هم و نامناسب برای عابر پیاده قرار بگیرند. این مساله، به نوبه خود، شکل دهنده اکثر محیطهای ساخت دست بشر شد. هیچ چیز به اندازه اتومبیل بر ساخت شهرهای جدید تاثیر نگذاشته است.
برگرفته از کتاب معماری چیست؟ نوشته Rasmus Waern and Gert Wingardh
این مساله در شهری مانند لوس آنجلس (غیر از هسته مرکزی آن که به مراتب بسیار کوچک است)، که کلا بعد از اختراع اتومبیل و مخصوص آن ساخته شده، بسیار مشهود تر است. جابجایی در اکثر مناطق این شهر، بدون اتومبیل امکان ندارد. شاید برای کسی که در شهرهای اروپایی زندگی کرده، اسن مساله عجیب باشد ولی اکثر تاسیسات این شهر اصلا ورودی عابر پیاده ندارند. حتی بعضی از مغازه های رو به خیابان، با وجود داشتن در ورودی در پیاده رو، آنره بسته اند و در ورودی اصلی آنها در پشت ساختمان و از طریق پارکینگ می باشد و همین مساله باعث می شود که افراد بی خانمان در فرورفتگیهای دربهای ورودی این مغازه ها جا خوش کنند. در بسیاری از مواقع، مقصد دقیقا زیر پنجره خانه شماست ولی به دلیل نبود مسیر عابر پیاده، و بزرگ بودن بیش از اندازه بلوکهای شهری (مساله بزرگی بلوکهای شهری هم باعث خستگی و هم عدم جذابیت برای عابران پیاده می شود)، برای رفتن به آنجا باید کل بلوک مورد نظر را دور زده و از پشت وارد شوید. مساله دیگری که باعث می شود شهر لوس آنجلس تا این اندازه برای عابران پیاده دلسرد کننده باشد اینست که مغازه ها و خرده فروشیها در تمام خیابانهای شهر پراکنده نیستند. در یک محله شهری، دو یا سه خیابان اصلی کلا برای استفاده تجاری ساخته شده و در آنها خانه ای وجود ندارد. در این خیابانها، اندازه بلوکها بزرگتر بوده و یک کوچه فرعی در پشت آنها قرار دارد که مخصوص ورود اتومبیلها به پارکینگهای این مغازه هاست. همین تفکیک مغازه و خانه باعث شده که هیچ کس به هیچ دلیلی غیر از ورزش و گرداندن سگ، پیاده از خانه خارج نشود. در این شهر می توان ساعتها بدون برخورد با انسان دیگری، راه رفت. در سالهای اخیر و به خصوص با مطرح شدن مساله توسعه پایدار (sustainability)، این نوع سبک زندگی دیگر صرفه اقتصادی ندارد. به همین دلیل شهر لوس آنجلس در سالهای اخیر سرمایه گذاریهای کلان متعددی برای توسعه سیستم حمل و نقل عمومی شهری، فضای سبز و زندگی در آپارتمانها و مجتمعهای مسکونی به جای خانه های تک خانواده انجام داده است. هسته مرکزی لوس آنجلس به سرعت در حال تبدیل از یک شهر متروک و دلگیر، به یک شهر پر شور پر تحرک است و این مساله باعث شده که قیمت زمین در بافت مرکزی شهر به شدت بالا رفته و معضل دیگری به نام gentrification بوجود آید.
 |
| دور نمای هسته مرکزی شهر لوس آنجلس. |
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر