پاسخ کوتاه: معماری همواره بین المللی بوده است.
پاسخ طولانی: در همه جای دنیا، مردم به امید داشتن یک ساختمان منحصر به فرد، دست به دامن معماران خارجی می شوند. جهانی شدن، معمولا مترادف با پیشرفت به تصویر کشیده می شود در صورتیکه بومی، به معنای مخالفت با مدرن و حاشیه ای می باشد. اما معماری متعالی، معمولا ریشه در ستنهای محلی دارد. مانند معماری رنسانس در فلورانس یا مکانتب معماری جدیدتر مثل شیکاگو و گلاسکو. ایده ها به سرعت همه جا منتشر می شوند: مجلات، کتابها، مسافرت، نمایشگاهها، و مسابقات معماری، از ابتدای شکل گیریشان، ایده ها و فرمها را از جایی به جای دیگر منتقل کرده اند. مرزها هیچ معنایی ندارند. چیزهایی که مهمند عبارتند از شرایط آب و هوایی، نوع زمین و جامعه. زمانی که جهانی شدن نقد می شود، معمولا به دلیل نفوذ غیر قابل کنترل آنست تا فراهم آوردن حق انتخابی فارغ از مرزهای سیاسی. با این حال، این دو مساله غیر قابل تفکیک می باشند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر