چرا ویرانه ها اینقدر زیبا هستند؟

پاسخ کوتاه: آنها رومانتیک هستند.

پاسخ طولانی: جوهره و ذات خیالبافی، بر انگیختن احساسات قویست. این حس بسیار فراتر از چیزیست که رمانهای عاشقانه بازاری بر می انگیزند. ساختمانها هم می توانند برانگیزاننده احساساتی جاذب و نافذ باشند. مخصوصا ویرانه ای در زیر نور ماه. ویرانه ها، آنچه از ساختمان باقی مانده را به ما نشان می دهند: هندسه اولیه آنرا. هر کدام از دیوارها شاهد مجموعه ای از فعالیتهای بشری بوده اند. فرو ریختن آنها، موقتی بودن بزرگترین دست آوردهای ما را بسیار واضحتر گوشزد می کند چرا که همه می توانند ببینند که این خرابه ها هرگز دوباره ساخته نخواهند شد. در حالیکه یک ساختمان قدیمی خوب نگهداری شده، دلالت بر رویای پوچ نامیرایی دارد، ویرانه ها، تبلور واقعیت زندگی هستند. هر چیز دوست داشتنی، روزی رفتنیست - انسانها، ساختمانها، شهرها، و درختان. پس از سوگواری، زندگی ادامه پیدا می کند.
  

برگرفته از کتاب معماری چیست؟ نوشته Rasmus Waern and Gert Wingardh 

چوپانان کنار خرابه های رومی، 1661، Nicolaes Berchem