پاسخ کوتاه: چون انتظاری که از یک اجرای اپرا می رود، ناگزیر به معماری منتقل می شود.
پاسخ طولانی: سالن اپرای برلین، ساخته شده در نیمه قرن هجدهم، اولین سالن تئاتر مستقل (به معنی جدا از سایر ساختمانها) اروپا بود که نقشی اساسی در شکل گیری زندگی فرهنگی هسته مرکزی شهر داشت. تئاترهای درباری که قبلا وجود داشتند، به طور سنتی، چسبیده به کاخها و یا سایر بلوکهای شهری بودند. تئاترهای مستقلی مثل Shakespeare's Globe (تئاتری بسیار قدیمی، ساخته شده در سال 1599 در شهر لندن)، معمولا خارج شهر بودند. ساختمان مستقل تئاتر برلین دلالت بر استقلال تئاتر آلمان از دربار پروس هم داشت و تصادفی نیست که برای اولین بار در تاریخ، تماشاچیان این تئاتر را عموم مردم (عوام) نامیدند چرا که مردمی عادی و غیر درباری بودند. تمام نوشته های بالا، گویای تاثیر بسیار زیاد سالنهای تئاتر بر زندگی عمومی شهرهای غربی است. سالن اپرا، به عنوان یک گونه ساختمانی مجزا، پذیرای چنان هنر پیچیده ای است که به سرعت تبدیل به هسته مرکزی زندگی فرهنگی می شود. ناب ترین تعریف زندگی عمومی یک شهر، در سالن اپرای آن خلاصه می شود.
برگرفته از کتاب معماری چیست؟ نوشته Rasmus Waern and Gert Wingardh
 |
| سالن Shakespeare's Globe ساخت سال 1599 در لندن |
 |
| نمای درونی سالن Shakespeare's Globe لندن |
 |
| سالن اپرای برلین |
 |
| سالن اپرای برلین |
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر